Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την βελτίωση της περιήγησης. Η επιχείρηση συμμορφώνεται με το GDPR. Ενημερωθείτε για την πολιτική απορρήτου.

Menu
Πως να περάσουμε ξέγνοιαστα & ευχάριστα τις γιορτές των Χριστουγέννων από την Κοσκερίδου Αγγελική

Πως να περάσουμε ξέγνοιαστα & ε…

Οι γιορτές των Χριστουγέν...

Tourism Awards - Βραβείο Καινοτομίας στον Ιαματικό Τουρισμό για την ΟΛΟΝ

Tourism Awards - Βραβείο Καινοτομία…

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ   &nbs...

Σεμινάριο Μεθόδου Infotherapy στο Βόλο 6-8/10

Σεμινάριο Μεθόδου Infotherapy στο Β…

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ   ΣΕΜΙΝΑΡ...

Το μυστικό για να αποκτήσεις την τέλεια σχέση με το σύντροφό σου!

Το μυστικό για να αποκτήσεις την τέ…

Γράφει η Αγγελική Νιάρχου...

Κατάθλιψη - Νόσος ή Ψυχική Διάθεση; | Δρ Αγγελική Νιάρχου

Κατάθλιψη - Νόσος ή Ψυχική Διάθεση;…

Γράφει η Αγγελική Νιάρχου...

Έρωτας vs Αγάπη - Όλη η πραγματικότητα γύρω από το θέμα "Είμαι/Δεν Είμαι Ερωτεμένος" | Δρ Αγγελική Νιάρχου

Έρωτας vs Αγάπη - Όλη η πραγματικότ…

Αγάπη εναντίον Έρωτα και ...

Ψυχικός πόνος, μοναξιά & ανθρώπινες σχέσεις | Δρ Αγγελική Νιάρχου

Ψυχικός πόνος, μοναξιά & ανθρώπ…

Γιατί τόσος πόνος; Γιατί ...

19η Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης- Εκατοντάδες τα περιστατικά βίας στην Ελλάδα

19η Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά…

Η 19η Νοεμβρίου έχει καθι...

Children Inherit Intelligence From THIS Parent!

Children Inherit Intelligence From …

Most of us generally assu...

«Ο θάνατος της ομιλίας»: Μια υπέροχη animation ταινία για την επικοινωνία (Βίντεο)

«Ο θάνατος της ομιλίας»: Μια υπέροχ…

Μια μικρού μήκους animati...

Prev Next

Τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής είναι τα πιο δημιουργικά

– Γιατί την αντιμετωπίζουμε τελικά ως πάθηση;

Πολλές από τις έρευνες που έχουν λάβει χώρα από το 2004 και μετέπειτα υποστηρίζουν και ενισχύουν την άποψη ότι τα άτομα που εμφανίζουν χαρακτηριστικά ΔΕΠΥ – Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας συγκεντρώνουν μεγαλύτερες πιθανότητες να φθάσουν σε υψηλότερα επίπεδα δημιουργικής σκέψης και επιτευγμάτων από ότι οι άνθρωποι που δεν εμφανίζουν αντίστοιχα χαρακτηριστικά.

Ορισμένα από τα συμπεριφορικά αυτά χαρακτηριστικά είναι τα υψηλότερα επίπεδα γένεσης αυθόρμητων ιδεών, συνεχών σκέψεων, ονειροπόλησης/οραματισμού, αναζήτησης συγκινήσεων, αυξημένη ενέργεια και παρορμητισμός.

Παραδείγματος χάριν, πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι δημιουργικές επιτυχίες σε συνθήκες πραγματικής ζωής σχετίζονται με την αντίληψη της διεύρυνσης της προσοχής και ενός «διαπερατού» νοητικού «φίλτρου» (σ.σ. pentapostagma.gr – leaky mental filter) – στοιχεία στα οποία οι άνθρωποι που εμφανίζουν χαρακτηριστικά ΔΕΠΥ «αριστεύουν».

Επιπρόσθετα, πρόσφατη ερευνητική προσπάθεια στο πεδίο της νευροεπιστήμης υποδεικνύει μίας σύνδεση μεταξύ της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας και της δημιουργικότητας. Τόσο οι άνθρωποι με δημιουργική σκέψη όσο και οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ εμφανίζουν δυσκολίες στον περιορισμό της εγκεφαλικής δραστηριότητας που προέρχεται από το  «Δίκτυο της Φαντασίας»:

Ασφαλώς, το αν αυτό αποτελεί ένα θετικό ή αρνητικό στοιχείο εξαρτάται από το πλαίσιο. Η ικανότητα ελέγχου της προσοχής είναι δίχως αμφιβολία ένα πολύτιμο προσόν – η δυσκολία αναστολής των εσωτερικών σκέψεων ενδέχεται να αποτελεί εμπόδιο στην συγκέντρωση, επικέντρωση, προσοχή σε μία «βαρετή διάλεξη σε μία σχολική αίθουσα» ή στη συγκέντρωση της σκέψης σε ένα προκλητικό πρόβλημα.

Όμως, η ικανότητα άμεσης «ανταπόκρισης» των σκέψεων, της φαντασίας, και του οραματισμού στις καθημερινές συνθήκες δίνουν ένα πολύ μεγάλο «συν» στη δημιουργικότητα, στο σύνολο της δημιουργικής διαδικασίας. Η αντιμετώπιση των χαρακτηριστικών της ΔΕΠΥ ως μία «πάθηση» ή μία «αναπηρία» – που συχνά πραγματοποιείται στα εκπαιδευτικά πλαίσια και περιβάλλοντα – οδηγούν αυτόματα και δίχως κανέναν λόγο πολλά ικανότατα και δημιουργικά παιδιά εκτός της εκπαιδευτικής προόδου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ το 9 τοις εκατό των παιδιών ηλικίας 5-17 ετών κατηγοριοποιούνται ως παιδιά με Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας κάθε χρόνο, και στη συνέχεια «τοποθετούνται» σε ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Πάντως, τα νέα δεδομένα από το Εθνικό Κέντρο για Μαθησιακές Δυσκολίες των ΗΠΑ δείχνουν ότι μόλις το 1% των μαθητών που λαμβάνουν τις υπηρεσίες του IDEA (Νόμου για τα Άτομα  με Αναπηρίες) βρίσκονται όντως εντός ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων για ιδιαίτερα ταλαντούχα παιδιά.

Ο τεχνητός αυτό διαχωρισμός των παιδιών, και η αντιμετώπιση της ιδιαίτερης δημιουργικότητας και σκέψης ως μία νέα «πάθηση» δημιουργεί έναν νέο ιδιότυπο αποκλεισμό που μειώνει σε σημαντικό βαθμό τις ευκαιρίες εκπαιδευτικής προόδου για τα παιδιά με Ελλειμματική Προσοχή και Υπερκινητικότητα.

Πηγή: pentapostagma.gr

Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΓΑΛΩΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε μια ονειρεμένη ζωή για τα παιδιά μας. Βοηθώντας, όμως, στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησής τους, τα φέρνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία.
Παιδιά ανεξάρτητα, με αποφασιστικότητα και σιγουριά, τα οποία διαχειρίζονται τις απογοητεύσεις, εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και δεν διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια. Αυτά είναι τα παιδιά με αυτοπεποίθηση. Εμείς, ως γονείς, πώς μπορούμε να τα βοηθήσουμε να την αποκτήσουν;

Όχι στις ετικέτες
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε ως γονείς είναι να μην κριτικάρουμε το ίδιο το παιδί, αλλά τις πράξεις του. Δεν λέμε, δηλαδή, «Είσαι κακό παιδί», αλλά «Αυτό που έκανες ήταν κακό» ή ακόμα καλύτερα «Αυτό που έκανες δεν ήταν καλό», φράση η οποία περιέχει θετικούς χαρακτηρισμούς.

Καλλιεργώντας την αυτοπεποίθηση
1. Το να εκφράζουμε την αγάπη μας σε ένα παιδί, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με χάδια και φιλιά, είναι το θεμέλιο της αυτοπεποίθησής του.
2. Κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα, τις δικές του επιθυμίες και ανάγκες, τις οποίες πρέπει να σεβόμαστε. Όταν το παιδί νιώθει σεβασμό και αγάπη στο σπίτι του, είναι σε θέση να αντεπεξέλθει με μεγαλύτερη ευκολία εκεί έξω.
3. Ένας βαθμός ανεξαρτησίας -ανάλογα με την ηλικία του παιδιού- είναι απαραίτητος. Του δίνουμε ευκαιρίες να πάρει πρωτοβουλίες, δεν κάνουμε τα πάντα αντί γι’ αυτό και αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε συνεχώς φράσεις όπως: «Πρόσεχε, θα πέσεις και θα χτυπήσεις».
4. Παραδεχόμαστε τους δικούς μας φόβους και του εξηγούμε πώς ξεπεράσαμε ανάλογες δυσκολίες με τις δικές του.
5. Το επιβραβεύουμε για κάθε μικρή του επιτυχία (π.χ. που έμαθε να δένει τα κορδόνια του), ανοίγοντάς του τον δρόμο για περαιτέρω δεξιότητες.
6. Του εξηγούμε τη σημασία της προσπάθειας και όχι του αποτελέσματος και το μαθαίνουμε να διαχειρίζεται την αποτυχία.

Λέμε
«Η αγάπη μου για σένα δεν αλλάζει, ό,τι κι αν κάνεις»
«Είμαι υπερήφανη για σένα»
«Αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια»
«Δεν είναι κακό να κλαις. Θα νιώσεις καλύτερα»
«Μαζί θα το αντιμετωπίσουμε»
«Όλοι μας φοβόμαστε κάποια στιγμή. Και η μαμά και ο μπαμπάς»

Δεν λέμε
«Είσαι χαζός/-ή»
«Κοίτα πόσο καλός μαθητής είναι ο ξάδερφός σου»
«Αν δεν γράψεις καλά στο τεστ, θα στενοχωρήσεις τον μπαμπά σου»
«Μην κλαις. Οι άνδρες δεν κλαίνε»
«Αν δεν κάνεις ό,τι σου λέω, δεν θα τα καταφέρεις»
«Μην είσαι ανόητος. Δεν πρέπει να φοβάσαι»

Τα 3 «Α» της αυτοπεποίθησης
Αγάπη
Αποδοχή
Ανακάλυψη των ταλέντων και των ενδιαφερόντων τους


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΕΥΑ Ν. ΤΣΩΛΗ, ψυχολόγο με εξειδίκευση στην αξιολόγηση και αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών.

Πηγή Άρθρου:vita.gr

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Τα ζώα είναι ένας σπουδαίος σύμμαχος στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης του παιδιού, που δεν θα το προδώσει ποτέ, επισημαίνει η Επαγγελματίας Ψυχικής Υγείας, Χαρίκλεια Μανουσάκη!
Όλοι μας έχουμε δει μικρά παιδιά να τρέχουν να πιάσουν περιστέρια σε μία πλατεία, να αγκαλιάζουν ένα σκυλάκι, να κρατούν σφιχτά ένα γατάκι, να παρατηρούν μία χελώνα σε ένα πάρκο. Τα παιδιά αγαπούν ιδιαιτέρως τα ζώα και παρότι έχουν εντελώς διαφορετικές γλώσσες, μεταξύ τους επικοινωνούν θαυμάσια. Ένα ζωάκι είναι ένας εξαιρετικά υπομονετικός ακροατής, ένας συμπαίκτης με ιδιαίτερα ευχάριστα γνωρίσματα: δεν κρίνει, δεν διακόπτει, δεν παρεμβαίνει σε καμία ιστορία που ένα παιδί του αφηγείται, δείχνει πάντα κατανόηση σε κακούς βαθμούς, σε μία στεναχώρια, σε μία δύσκολη στιγμή του παιδιού. Το προστατεύει, το συντροφεύει και συμμαχεί σιωπηλά με αυτό. Είναι ένας σπουδαίος σύμμαχος στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης του παιδιού, που δεν θα το προδώσει ποτέ!

Τα κίνητρα των παιδιών για την απόκτηση ενός κατοικίδιου είναι η συντροφιά στην καθημερινότητα και το παιχνίδι. Η συντροφιά του, θα οδηγήσει το παιδί σε σπουδαίες ανακαλύψεις και συνειδητοποιήσεις, ενώ η συμβίωση μαζί του θα το ωφελήσει, σε κοινωνικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Η επιστήμη έχει εμπεριστατωμένα εξετάσει τα πολλαπλά οφέλη των κατοικίδιων στην υγεία, την ψυχική ανάπτυξη και την ευεξία των παιδιών. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα ζώα μπορούν να λειτουργήσουν ως προστασία από στρεσογόνους παράγοντες, μετριάζοντας το αίσθημα της δυσφορίας που προκαλούν οι αγχωτικές εμπειρίες, μειώνοντας την αίσθηση του σωματικού και συναισθηματικού πόνου, ενώ η κατοχή ενός σκύλου, ειδικότερα, μπορεί να προάγει έναν πιο υγιεινό και περισσότερο δραστήριο τρόπο ζωής.

Κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη

Τα κατοικίδια παρέχουν στα παιδιά συναισθηματική υποστήριξη και ένα αίσθημα ασφάλειας. Σε σχετική μελέτη βρέθηκε ότι νήπια και βρέφη που μεγαλώνουν με ένα ζώο συντροφιάς, τείνουν να μην πιπιλούν τον αντίχειρά τους (κλασσικό παράδειγμα συναισθηματικής ανασφάλειας), καθώς τρέφουν γνωστικά τον εγκέφαλο τους από την επικοινωνία με το ζωάκι που υπάρχει στο σπίτι, όταν οι γονείς είναι απασχολημένοι.

Το κατοικίδιο μπορεί να ενδυναμώσει ουσιαστικά την κοινωνικότητα ακόμα και των πιο «δειλών» μικρών παιδιών. Μέσα στο σπίτι, το κατοικίδιο δεν συμμορφώνει το παιδί, αλλά το αποδέχεται και το αγαπά, με αποτέλεσμα το παιδί να θεμελιώνει καλύτερη εικόνα του εαυτού του. Έξω από το σπίτι, ένα παιδάκι που κάνει βόλτα με το κατοικίδιο του, γίνεται εύκολα πόλος έλξης από άλλα παιδιά που θα πλησιάσουν να το χαϊδέψουν ή να παίξουν μαζί του, ενδυναμώνοντας την κοινωνική εικόνα και αυτοεκτίμηση του παιδιού.

Η φροντίδα των σωματικών αναγκών του κατοικίδιου από το παιδί, με υποχρεώσεις που ταιριάζουν στην ηλικία του (π.χ. να γεμίζει το μπολ του κατοικίδιου με νερό, να το χτενίζει, να το κάνει μπάνιο ή να το πηγαίνει βόλτα με επιτήρηση), ενισχύει την κοινωνική ευθύνη αλλά και την αυτοεκτίμηση από την ικανοποίηση που παίρνει ως φροντιστής του κατοικίδιου του, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει με τις αξίες της υπευθυνότητας και της εμπιστοσύνης από την επιτυχή ανάληψη ευθυνών και αρμοδιοτήτων, αναλόγων της ηλικίας του.

Εκτός από τις σωματικές ανάγκες του ζώου, τα παιδιά μαθαίνουν να φροντίζουν και τις συναισθηματικές ανάγκες του μικρού τους φίλου (π.χ. όταν είναι κουρασμένο και δεν θέλει να παίξει ή ακόμα όταν φοβάται στην επίσκεψη στον κτηνίατρο). Με τον τρόπο αυτό διδάσκονται για τα συναισθήματα των άλλων και τα για δικά τους, μέσα από την αλληλεπίδραση. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της συναισθηματικής νοημοσύνης είναι η «ενσυναίσθηση», η ικανότητα δηλαδή ενός προσώπου να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τα συναισθήματα του άλλου. Η ενσυναίσθηση βοηθά το παιδί στην αυτορρύθμιση και την οριοθέτηση της συμπεριφοράς του αναγνωρίζοντας και σεβόμενο τις ανάγκες του άλλου. Με τη βοήθεια των γονέων, ένα κατοικίδιο μπορεί να προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για την ανάπτυξη της έννοιας της «ενσυναίσθησης».

Τα ευρήματα αναπτυξιακών ερευνών καταδεικνύουν ότι η ποιότητα της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα σε παιδιά και τα κατοικίδια τους, τα βοηθά να βιώσουν μεγαλύτερο δέσιμο σε όλη την γκάμα των σχέσεών τους, ως ενήλικες. Από άλλη έρευνα προέκυψε πως νεαροί ενήλικες που είχαν κατοικίδιο ως παιδιά, ενδιαφερόταν και συμμετείχαν περισσότερο στα κοινά, με τη μορφή προσφοράς εθελοντικών υπηρεσιών στις κοινότητές τους, βοηθούσαν περισσότερο φίλους και συγγενείς και ανέπτυσσαν ηγετικές συμπεριφορές, συγκριτικά με όσους δεν είχαν αναλάβει τη φροντίδα κάποιου κατοικίδιου.

Όσο πιο ενεργή ήταν μάλιστα, η συμμετοχή τους ως παιδιά στη φροντίδα ενός ζώου, τόσο εντονότερη ήταν και η αλληλεπίδρασή τους με άλλα μέλη του κοινωνικού συνόλου.

Γνωστική ανάπτυξη

Τα παιδιά μαθαίνουν να παρατηρούν, να αντιλαμβάνονται και να ανταποκρίνονται κατάλληλα στη μη λεκτική συμπεριφορά των κατοικίδιων ζώων, ενισχύοντας την επικοινωνία τους σε όλες τις μελλοντικές διαπροσωπικές τους σχέσεις. Σύμφωνα με πολλές ψυχολογικές θεωρίες, η βιωματική μέθοδος γνώσης, (εμπειρική γνώση), ενισχύει ουσιαστικά το πρόσωπο στο να αντιμετωπίσει τη ζωή περισσότερο ρεαλιστικά και να αντεπεξέλθει σε τυχόν δυσκολίες και απώλειες στον κύκλο της δικής του ζωής.

Μέσω της παρατήρησης, θα κατανοήσει τις αναλογίες της ανθρώπινης ζωής και της ζωής των ζώων αποκτώντας μια καλύτερη επαφή με τη δική του φύση και τις υπαρξιακές της διαστάσεις, θα ενδιαφερθεί για τον φυσικό κύκλο ζωής και να θελήσει να αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες γύρω από θέματα της αναπαραγωγής, της γέννησης, της ασθένειας, του θανάτου.

Η επαφή, επίσης, με το παιδί σε καθημερινές δραστηριότητες όπως το παιχνίδι, ενισχύει τις εγκεφαλικές συνάψεις που συνδέουν τη γνώση με το συναίσθημα. Για παράδειγμα, η κατασκευή ενός σπιτιού για το ζωάκι ή το παιχνίδι μαζί του, βάζει σε διαδικασία το παιδί να χρησιμοποιήσει συγχρόνως τη φαντασία και την επινοητικότητά του, επιτυγχάνοντας ένα σκοπό. Η γνωστική διαδικασία με τη μορφή εκτιμήσεων, σκέψεων και δράσεων, παίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό και πρόκληση των συναισθημάτων.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι η συμβίωση με ένα κατοικίδιο ζώο βοηθά ένα παιδί να καλλιεργήσει τις αξίες της οικολογικής συνείδησης, της ηθικής ευθύνης του αλτρουισμού, της κοινωνικής αξίας, της ενσυναίσθησης. Σε αυτή την προσπάθεια, οι γονείς έχουν έναν ενεργό και πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς η επιλογή του ζώου, η επιτήρηση της διάδρασης μαζί του, οι συνθήκες διαμονής και διαβίωσής του, η συμφωνία στη συμμετοχή των παιδιών στην καθημερινή φροντίδα του ζώου είναι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν, πριν την απόφαση για την απόκτηση ενός ζώου συντροφιάς στο σπίτι.

Θέματα που χρήζουν Προσοχής

* Σε περίπτωση που υπάρξουν προβλήματα συμπεριφοράς, από το κατοικίδιό σας συνιστούμε τη συζήτηση και τη συνεργασία με έναν καλό εκπαιδευτή, ο οποίος θα μπορέσει να εξηγήσει τι προκαλεί τη δύσκολη συμπεριφορά του ζώου και να προτείνει λύσεις, για πως μπορείτε να χειριστείτε τη συμπεριφορά και να καλύψτε τις ανάγκες του κατοικίδιου. Πολύ συχνά, η έλλειψη βόλτας, ο περιορισμός του κατοικίδιου σε μικρούς χώρους μακριά από την οικογένεια, στρεσάρουν τα κατοικίδια και δημιουργούν αλλαγές στη συμπεριφορά. Ας θυμόμαστε, ότι το κατοικίδιο είναι ένα ακόμη μέλος της οικογένειας μας που του αξίζει η φροντίδα κι ο σεβασμός, ώστε να μας αντιμετωπίζει κι αυτό με τον ίδιο τρόπο.

* Σε περίπτωση που υπάρξουν προβλήματα συμπεριφοράς, από τα παιδιά προς τα ζώα, συνιστούμε τη συζήτηση και τη συνεργασία με έναν παιδοψυχολόγο. Η παιδική βία απέναντι στα ζώα ενδέχεται να προμηνύει ενήλικη επιθετικότητα και εγκληματικότητα. Η παιδική εγκληματικότητα κατά των ζώων αποτελεί πιθανό δείκτη του πως θα εξελιχθεί το παιδί αργότερα ως ενήλικας. Μαθαίνοντας από νωρίς στο παιδί το σεβασμό και την αγάπη προς τα ζώα, του προσφέρουμε ένα πολύτιμο εφόδιο για έναν κοινωνικώς αποδεκτό και σωστό τρόπο συμπεριφοράς ενάντια στην έννοια της βίας.

Πηγή Άρθρου: vita.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Ψυχολογία

Εναλακτικές Θεραπείες

bansm

Βοτανοθεραπεία